16% van de kinderen met autisme gaat niet naar school. De laatste weken komt schooluitval ook voor Tobias dichtbij.
Met nog een aantal weken te gaan voor de zomervakantie, ligt er extra druk op de taken die nog in de klas moeten worden gedaan. Dingen moeten worden afgerond, en er moeten toetsen worden gemaakt.
Tobias zit op een reguliere Montessorischool, waar kinderen veel vrijheid krijgen om hun eigen planning te maken. Een fijne school, waar we geen seconde spijt van hebben gehad. Maar de laatste weken is het een nadeel dat de taken niet klassikaal worden gedaan. Tobias heeft al weken stress over de planning van zijn taken, en ook over de toetsen.
Stress die op elk moment van de dag zomaar de kop op kan steken. Dan is er weer een ‘map’ open gegaan in zijn hoofd die weer gesloten moet worden. Het vraagt veel afstemming met de leerkrachten. Alle taken die Tobias voor de zomervakantie af moet hebben, zijn ingepland in een speciaal overzicht. En als er onverwacht iets schuift, uitgesteld wordt of toegevoegd wordt, kost het zowel van ons als van de leerkracht veel tijd en aandacht om het overzicht terug te krijgen, en daarmee het vertrouwen dat hij alles gedaan krijgt.
Gisterochtend was Tobias in paniek over een toets die deze week gedaan moet worden. Ik moest met hem mee naar de klas lopen om dit samen met de juf op te lossen. Gelukkig mocht hij de toets na schooltijd maken, omdat hij teveel tijdstress had om het tijdens schooltijd te doen. Na afloop pasten we samen met de juf zijn weekplanning aan zodat hij, hopelijk, ook voor de rest van deze week weer overzicht en rust had.
Het was ijdele hoop, want de onrust kwam ‘s middags gewoon weer terug. Hij wist niet meer wat er nou voor deze week was afgesproken, en ook niet wanneer hij de volgende toets moest doen. Omdat ik het ook niet had opgeschreven of onthouden, kon ik hem niet geruststellen. Zeggen dat hij het de volgende dag weer zou zien in zijn schema op school, was op dat moment het enige dat ik kon doen. Wel vroeg ik de juf of hij voortaan een kopie van zijn planning mee naar huis kon nemen.
Vanmorgen was de stress nog verder opgelopen. Hij had er, zoals vaker, buikpijn en diarree van gekregen. Hij was bang dat hij op school zou moeten poepen, en dat durft hij niet. Paniekerig en in tranen herhaalde hij steeds waar hij allemaal tegenop zag. En opnieuw kon ik hem niet geruststellen. Hem een dag thuishouden om op adem te komen leek me geen goed idee, want dan zou zijn planning in de war lopen en zou hij nog meer tijdstress krijgen. Dus ging ik maar weer met hem mee de school in, naar de juf.
Terwijl een volle klas op de juf zat te wachten, zochten we met zijn drieën op de gang naar een oplossing. We besloten dat Tobias vandaag op school alleen de toets zou doen die voor deze dag gepland stond. Daarna zou ik hem weer ophalen en mocht hij zijn andere werk thuis doen.
En nu zitten we samen aan tafel. Hij heeft me al gevraagd of hij morgen weer gewoon de hele dag naar school moet. Hoe graag ik dat ook zou willen, ik heb geen idee of dat gaat lukken...
Volgende blog: Lezen
Reactie schrijven